بررسی اثر آنتی اکسیدانی، ترکیب های فلاوونوئیدی و فنولی و ویژگی های ضد قارچی دو گونه مانگرو ایران

امروزه به خوبی می دانیم که رادیکال های آزاد در تغییرهای مولکولی و جهش ژنی در بعضی از موجودات زنده نقش دارند. با توجه به دخالت فشارهای اکسیداتیو در ایجاد برخی از بیماری ها علاقه دانشمندان به سوی ترکیب های فعالی که بتواند میزان این فشارها را به حداقل برساند جلب شده است. آنتی اکسیدان هایی که بتوانند جلوی روند اکسیداسیون را گرفته و یا آنرا به تأخیر بیاندازند به نظر می آید که در پیشگیری از تعدادی از بیماری ها می توانند حائز اهمیت باشند. گیاهان منبع غنی از ترکیب های فنلی (فلاوونوئید، آنتوسیانین و تانن) هستند که مهمترین آنتی اکسیدان های طبیعی به شمار می آیند. همچنین در سال های اخیر به دلیل بروز برخی مشکلات و تهدیدهای ناشی از مصرف سموم شیمیایی در سامانه های کشاورزی، گرایش زیادی به استفاده از پتانسیل بالقوه مواد بیولوژیکی در کنترل آفات، بیماری ها و علف های هرز ایجاد شده است. در این میان استفاده از ترکیب های طبیعی گیاهان برای رسیدن به اهداف بیان شده مورد توجه پژوهشگران زیادی قرارگرفته است. در این پژوهش ترکیب های موثر اندام های گوناگون گیاه حرا و چندل تفکیک و اثرات آنتی اکسیدانی آنها با دو روش dpph و قدرت احیاکنندگی آهن مورد سنجش قرار گرفت همچنین ترکیب های آنتی اکسیدانی فنلی، فلاوونوئیدی و خاصیت ضد قارچی آنها نیز مورد بررسی قرار گرفت که در اندام های گیاه حرا در روش dpph بیشترین اثر آنتی اکسیدانی را دومین بخش میوه با مقدار µg/ml 0.87±49.26 و کمترین میزان مربوط به دومین بخش برگ با مقدار µg/ml 1.06±624.48 بود. در روش قدرت احیاکنندگی آهن، پاسخ هایی یکسان بدست آمد. در بخش های اندام های گیاه چندل، بیشترین اثر آنتی اکسیدانی در روش dpph، مربوط به تک بخش ریشه با میزان µg/ml 0.25±83.55 بود و کمترین اثر مربوط به تک بخش میوه چندل با میزان µg/ml 0.25±91.54 بود. در روش قدرت احیاکنندگی آهن نیز بیشترین اثر آنتی اکسیدانی مربوط به تک بخش ریشه بود اما در این روش دومین بخش برگ دارای کمترین تأثیر می باشد. دستاوردهای بدست آمده از ترکیب های فلاوونوئیدی نشان داد که در حرا بیشترین مقدار مربوط به بخش دوم ریشه با میزان mgr/gr 1.27±362.63 می باشد و در چندل بیشترین میزان ترکیب های فلاوونوئیدی مربوط به تک بخش پوست ساقه چندل با مقدار mgr/gr 0.28±392.45 می باشد. در بررسی مقدار ترکیب های فنلی در حرا، بیشترین مقدار مربوط به تک بخش پاچوش حرا با مقدار mgr/gr 1.18±535.46 وزن خشک و در چندل بیشترین میزان مربوط به تک بخش ریشه mgr/gr 0.19±588.17 بود. همچنین در بررسی اثر ضد قارچی عصاره اندام ها، در حرا بیشترین اثر مربوط به عصاره پاجوش و در چندل بیشترین تأثیر مربوط به عصاره میوه بود. در بررسی اثر ضد قارچی بخش ها، چه در حرا و چه در بخش های چندل، بیشترین تأثیر ضدقارچی مربوط به بخش دوم برگ آنها بود.